Toy Soldier CS 16

aaa4

Przesuwala palcem wskazujacym wzdluz linijek, po chropawym jak piasek papierze, podczas gdy jej oczy pobiegly za literami w inne, chlodniejsze miejsce, w inny czas, do domu, w ktorym nie bylo [link widoczny dla zalogowanych]
zaryglowanych drzwi i czarno odzianych mezczyzn.

-W chwile po wejsciu wrozki male gwiazdki dmuchnely w okno, ktore otworzylo sie i do pokoju sfrunal Piotrus - szeptala Meggie; uslyszala wyraznie skrzyp okiennicy. - Przez czesc drogi niosl Blaszany Dzwoneczek i dlon mial jeszcze pokryta pylkiem z jej skrzydelek. "Wrozki - myslala Meggie. - Wcale sie nie dziwie, ze Smoli-paluchowi brakuje wrozek".. Ale nie wolno jej o tym myslec. Nie chciala myslec o Smoli-paluchu, tylko o Dzwoneczku i o Piotrusiu Panu, i o Wendy, ktora lezala w lozku i nic nie wiedziala o dziwnym chlopczyku, ktory przyfrunal do pokoju ubrany w stroj z lisci i pajeczyny. 338

-Och, wyjdz juz stamtad i powiedz mi, czy wiesz, gdzie schowali moj cien? Odpowiedzialo mu najpiekniejsze dzwonienie, pochodzace jak gdyby od zlotych dzwoneczkow. Jest to mowa wrozek. Wy, zwykle dzieci, nie uslyszycie jej nigdy, ale gdybyscie ja uslyszaly, wiedzialybyscie, ze slyszalyscie ja przedtem.

-Dzwoneczku - Meggie dwukrotnie wymowila szeptem to imie.

Zawsze lubila je wymawiac, rozkoszowala sie tym delikatnym uderzeniem czubka jezyka o zeby i tym koncowym "u", ktore wygladalo jak pocalunek.

-Chodz tu szybko i powiedz mi, czy wiesz, gdzie polozyli moj cien. - Odpowiedzialy mu przemile

dzwieki, jak delikatne dzwonienie zlotych dzwoneczkow. To jezyk wrozek. Wy, zwykle dzieci, nie

slyszycie go, ale gdybyscie go uslyszaly, wiedzialybyscie, ze od dawna go znacie.

"Gdybym mogla latac, tak jak Dzwoneczek - pomyslala [link widoczny dla zalogowanych]
Meggie - moglabym wspiac sie na parapet i

po prostu wyfrunac. Nie balabym sie wezy i znalazlabym Mo, zanim sie tu zjawi. Musial zabladzic,

tak, na pewno. A jesli mu sie cos stalo...?".

Meggie potrzasnela glowa, chcac odpedzic te mysl, ale ona wciaz powracala.